Zelfregulerend leren

Wat is het?

Zelfregulerende studenten zijn individuen die actief deelnemen aan hun eigen leerproces (Abrami et al. 2011). Meer specifiek zijn ze zowel meta-cognitief, motivationeel en gedragsmatig actief. Meta-cognitie wordt gezien als het belangrijkste kenmerk van zelfregulerend leren omdat het verwijst naar bewustzijn en controle van cognitie. Bewustwording van het traject en de toestand van het leren is de eerste stap naar controle over dat traject. Deze beide processen - bewustwording en controle - omvatten de essentie van zelfregulatie. Zelfregulatie bestaat uit drie fasen:

1. Vooruitdenken
2. Uitvoeren
3. Zelfreflectie

De eerste fase - het vooruitdenken - draait om taakanalyse. De analyse gebeurt zowel met betrekking tot de kwaliteiten van de taak als tot de motiverende overtuigingen van de student. Het stellen van doelen en strategieën om die te bereiken is het belangrijkste onderdeel van deze fase. Wat voor soort doelen en strategieën worden vastgesteld, hangt ook af van de context van iemands capaciteiten, motivatie, interesses, enzovoort. De tweede fase gaat over het uitvoeren van de taak: het uitvoeren van de activiteit, het controleren van de aandacht, het kiezen van strategieën en het observeren van de prestatie als geheel. De laatste fase is zelfreflectie. Hier vindt zelfbeoordeling plaats en evalueren de studenten de prestatie en besluiten zij of zij tevreden zijn met het resultaat.

Waarom stimuleren?

Zodra studenten in hun eentje te maken krijgen met zelfregulerende processen, wordt leren veeleisender en vergt het meer inspanning. Studies hebben aangetoond dat een gebrek aan zelfregulatie bijdraagt tot uitval in online cursussen. Het is echter ook mogelijk om verschillende strategieën in online cursussen te implementeren die studenten kunnen helpen om aan zelfregulatie te doen en meer controle over hun leren te hebben. Hoewel online leren veeleisender kan zijn, kan een bepaalde structuur en opzet van de cursus het zelfregulerend leren en het gebruik van de leerstrategieën bevorderen.

Hoe kan zelfregulering worden bevorderd?

1. Creëer voorlichtingsmateriaal. Een manier om studenten te onderwijzen over zelfregulering en strategieën die helpen om eraan deel te nemen, is door het bewustzijn erover te vergroten. Alle belangrijke kenmerken, zoals het stellen van doelen, het kiezen van activiteiten, tijdbeheer, voorbereiding op de toets, of andere, kunnen worden gepresenteerd in online lezingen, video's en externe links.
2. Creëer studielogboeken. Er kunnen platforms voor gegevensinvoer worden gecreëerd (bijvoorbeeld spreadsheets) waar studenten het hele proces van hun leren kunnen invoeren en bijhouden. Een leerplan op papier kan studenten helpen hun werk te organiseren en het gemakkelijker te verwerken dan alleen door mentale reflectie. Het voordeel van deze aanpak is de mogelijkheid om te schrijven, te lezen en te reflecteren over waar je naartoe werkt en, het belangrijkste, dat het altijd online blijft, zodat studenten kunnen terugkomen en hun vorige plannen kunnen controleren en bekijken of ze erin geslaagd zijn hun doelen te bereiken. Hier zijn enkele vragen en stellingen die gesteld kunnen worden:
   1. Mijn doelen voor de komende week.
   2. Hoeveel tijd zal ik nodig hebben om die doelen te bereiken?
   3. Datum en tijd gewijd aan het studeren voor de les.
   4. Welke onderdelen van mijn leren kan ik verbeteren? Hoe?
   5. Beoordeel het succes van het bereiken van de doelen van de vorige week.
3. Moedig studenten aan tot zelfregulering. Studenten vragen na te denken over hun leergedrag kan hen eraan herinneren meer betrokken te zijn bij de regulering van hun leerproces. Er kan een korte enquête met 3-4 vragen worden gemaakt die studenten op gezette tijden moeten invullen, bijvoorbeeld om de twee weken, om de maand, enz. Op die manier worden studenten er voortdurend aan herinnerd dat ze hun leren moeten plannen, organiseren en overdenken. Door een schaal van "sterk mee eens - sterk mee oneens" te gebruiken, kunnen studenten vragen beantwoorden die gericht zijn op zelfregulering, zoals:
   1. Stel ik doelen die me zullen helpen om de stof goed te begrijpen?
   2. Concentreer ik me op het leren van de stof?
   3. Begrijp ik de belangrijkste onderwerpen van het vak?
   4. Helpen mijn leerstrategieën mij om de stof te leren?
4. Scaffolding. Deze term verwijst naar de ondersteuningsmechanismen die de student helpen. Ze worden door de meeste docenten al veel gebruikt, maar hier zijn enkele voorbeelden om je eraan te herinneren hoe je je studenten kunt ondersteunen:
   1. Breng tijdsverwachtingen in kaart. Als de studenten moeten werken aan een groot project, kan het nuttig zijn verschillende deelopdrachten te maken. Natuurlijk is het soms de bedoeling dat de grote opdracht groot is, maar de opdracht in verschillende delen verdelen kan de studenten helpen hun leren te organiseren en na te denken over hun mogelijkheden en de tijd die nodig is om de opdracht af te ronden. Door de opdracht in kleinere delen te verdelen en te vragen die op verschillende momenten af te maken, kan worden voorkomen dat studenten pas op het laatste moment alles af hebben.
   2. Geef voorbeelden. Papers, projecten of ander werk van goede kwaliteit van oud-studenten, kunnen de nieuwe studenten helpen om de verwachtingen te begrijpen. Het kan ook enig inzicht en nieuwe ideeën geven, want soms kan een nieuwe opdracht erg onduidelijk zijn voor studenten.
   3. Stimuleer online samenwerking. Er kunnen forums of discussieborden worden gecreëerd waar studenten alle studiegerelateerde dingen die hen bezighouden kunnen vragen, beantwoorden en bespreken. Het is een goede gelegenheid voor studenten om hulp te vragen en naar antwoorden te zoeken.
   4. Biedt externe bronnen aan. Verschillende links of video's met relevante informatie kunnen in de gedeelde online omgeving worden geplaatst. Ze kunnen studenten helpen de stof te begrijpen, hen een andere kijk op het onderwerp geven of nieuwe ideeën oproepen.

Soms begrijpen studenten niet wat het doel is van het invullen van de studielogboeken of het beantwoorden van vragen in verband met zelfregulering. Ze zien het misschien gewoon als een extra opdracht. Enerzijds is dat waar, want het is een opdracht, hoe klein ook, die gedaan moet worden. Anderzijds is het aan de docent om op deze bezorgdheid te reageren en zowel de uitdagingen van online leren als de waarde van zelfregulering te benadrukken.